ευθεμελίωτος

εὐθεμελίωτος, -ον (ΑΜ)

καλά θεμελιωμένος, με στερεά θεμέλια («εὐθεμελίωτος πίστις»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + θεμελιώνω].